Kształcenie nieformalne
Kształcenie nieformalne (ang. informal education) to każdy, również spontaniczny, sposób w jaki zdobywamy wiedzę. Kształceniem nieformalnym nazwać można wszelkie praktyki oraz kontakty z otoczeniem, które kształtują nasze postawy, uzupełniają wiedzę i wzbogacają nasze doświadczenie. Taka forma kształcenia, z reguły o charakterze niezorganizowanym i niesystematycznym, odbywać się może w różnych miejscach, m.in. w domu, w pracy, na uczelni, w codziennych sytuacjach życiowych w kontakcie z otoczeniem. W każdym momencie, gdy jesteśmy nastawieni na przyjmowanie bodźców zewnętrznych i świadome ich wykorzystywanie, kształtuje i rozwija się nasza wiedza. Ważne jest zatem, aby efektywnie wykorzystywać czas, aby rozwijać się nieformalnie.
Kształcenie pozaformalne
Kształcenie pozaformalne (ang. nonformal learning) to inaczej rzecz ujmując, kształcenie instytucjonalne i sformalizowane, realizowane poza programami umożliwiającymi zdobycie uznawanych w danym systemie prawnym kwalifikacji. Podjęte działania są realizowane również w sposób planowy, zamierzony i systematyczny. W odróżnieniu od formalnego systemu edukacji przyjmuje bardziej elastyczne formy, najczęściej – kursów i szkoleń. Charakterystyczne dla kształcenia pozaformalnego są mniejsze moduły czasowe (okres nauki), a zakres merytoryczny nauczanych treści dostosowany jest do wymogów stawianych przez odbiorcę. To odbiorca decyduje czego, kiedy i jaką metodą chce się uczyć.
Kształcenie formalne
Kształcenie formalne (ang. formal learning) odbywa się w systemie instytucjonalnym, którego wyróżnikiem jest nie tyle miejsce (np. szkoła lub instytucja szkoląca), co program umożliwiający zdobycie uznawanych w danym systemie prawnym kwalifikacji. Kształcenie to polega zatem na nauce w pełnym wymiarze czasu, według określonych, zatwierdzonych programów, w sposób systematyczny. Zwykle kończy się uzyskaniem dyplomu, certyfikatu lub świadectwa potwierdzającego nabyte kwalifikacje.